«Երիտասարդ դասախոս» շարքի այս շաբաթվա մեր զրուցակիցը ՀՊՏՀ ֆինանսական հաշվառման ամբիոնի դոցենտ Գոհար Կոստանյանն է։
Գոհար Կոստանյանը հաշվապահական հաշվառման մասնագետ է, տնտեսագիտության թեկնածու։ Դասախոսական 13 տարվա փորձ ունի։
Գիտնական-մանկավարժի հետ զրուցել ենք կրթության, մասնագիտության ընտրության, շարունակաբար սովորելու և կատարելագործվելու անհրաժեշտության մասին։
– Ողջունում եմ Ձեզ, հարգելի´ Գոհար։ Եվ այսպես, ֆինանսական հաշվառման ոլորտ. ինչո՞վ գրավեց թվերի աշխարհը դպրոցը նոր ավարտած երիտասարդ աղջկան։
– Չեմ կարող ասել, որ դա սեր էր առաջին հայացքից, քանի որ դեռ 12 տարեկանում հորս հորդորով սկսեցի ուշադրություն դարձնել ֆինանսական աշխարհին, հետաքրքրվել՝ ինչպես և ինչ միջավայրում են գործում ընկերությունները: Ու թերևս այդ տարիքից սկսած` հաստատուն քայլերով գնում էի դեպի Տնտեսագիտական բուհ: Կարծում եմ՝ իմ կյանքում ծնողներիցս ստացած լավագույն խորհուրդն էր դա, որին էլ հետևեցի:
– Կրթությունը սեփական ապագայի համար կատարած մեծագույն ներդրումն է. ո՞ր հասակում եք զինվել այդ գիտակցությամբ։
– Հետաքրքիր և անհավատալի կարող է թվալ, բայց 8 տարեկանից եմ դա գիտակցել, երբ մայրս ինձ նվիրեց Հովհաննես Թումանյանի «Հեքիաթներ» գիրքը: Կարծես թե, հենց այդ տարիքում հասկացա, որ կարդալը իմ առջև կբացի բազում փակ դռներ, և որ սովորելը նպատակներին հասնելու լավագույն ուղին է:
– Եթե դեմ չեք՝ անդրադառնանք երիտասարդ սերնդի ուսումնառության գործընթացում տեղ գտած թերություններին։ Ի՞նչ հիմնական բացեր կնշեք։
– Սխալ կլինի ասել, որ դրանք գլոբալ թերություններ են, բայցևայնպես, գլխավոր թերությունը, իմ կարծիքով, ուսանողներին «թուղթ ու գրիչից» զրկելն է, քանի որ գրելը նրանց տալիս է ուշադրության կենտրոնացում տվյալ հիմնախնդրի վրա:
Իսկ բացերի շարքին կարելի է դասել երիտասարդության ստվար զանգվածի՝ կարդալ չսիրելը: Այսօրվա բազմազան տեղեկատվական հոսքերում երիտասարդները փնտրում են տեղեկատվության ստացման հեշտ ուղիներ: Իսկ ուսումնառությունը դյուրին ուղիներ չի սիրում, ունի բազում խոչընդոտներ, որոնք պետք է հաղթահարել: Կարդալը դրա առաջին գրավականն է:
– Դուք դասավանդում եք նաև առաջին կուրսերում և հնարավորություն եք ունենում դիտարկելու ուսանողի անհատական և մասնագիտական աճը: Այս օրերին բուհում հերթական թողարկումն է, ի՞նչ զգացումներ են ուղեկցում Ձեզ՝ շրջանավարտների շարքում տեսնելով երբեմնի վախվորած առաջին կուրսեցիներին:
– Այս հարցին կարելի է նույնիսկ մի փոքր հումորով մոտենալ: Ուսումնառության շրջափուլը նմանվում է Դարվինի էվոլյուցիայի տեսությանը։ Երբ առաջին կուրսում տեսնում ես դեռ դպրոցական չարաճճիությունը չկորցրած երեխաներ ու հանկարծ 4-րդ կուրսում հպարտությամբ ու հուզմունքով հայտնաբերում ես հասուն, կյանքի թոհուբոհին նույնիսկ քեզանից ավելի պատրաստ երիտասարդների, այդ պահին հասկանում ես, որ նրանց կայացման գործում դու էլ մասնիկ ունես:
– Ի՞նչ կմաղթեք ՀՊՏՀ այս տարվա շրջանավարտներին:
– Կմաղթեմ նորանոր հաջողություններ ու բարձունքներ, ու որ ոչնչի առջև չընկրկեն, համոզված լինեն, որ ՀՊՏՀ-ն նրանց տվել է ամեն ինչ՝ լավ մարդ և բարձրակարգ մասնագետ լինելու համար:
– Պրակտիկայում է ծնվում մասնագիտական վարպետությունը։ Արդյո՞ք բուհը տալիս է անհրաժեշտ գիտելիք ու հմտություն՝ կյանքի ու աշխատանքի ասպարեզ մտնելու համար։
– Այս հարցին կպատասխանեմ իմ օրինակով: ՀՊՏՀ-ն իմ մայր բուհն է: Այստեղ ստացած գիտելիքն աննկատ պահեստավորվում էր և աշխատանքային գործունեության ընթացքում կայծակի նման փայլատակում ուղեղումս: Ու հանկարծ գիտակցության մակարդակում հնչում էր. «Ինչ լավ է՝ ես սա գիտեմ այս դասընթացից, ուռա, սա էլ այն առարկայի շրջանակում եմ սովորել…»: Ու սա տալիս էր անսահման վստահության հիմք՝ գործնական վարպետություն ձեռք բերելու ժամանակ:
Իսկ ինչ վերաբերում է բուն հարցին, ապա հաստատապես՝ այո:
– Շարունակ սովորելն ու կատարելագործվելը տեղում չդոփելու լավագույն միջոցն է։ Որքանո՞վ է կարևոր նոր կարողությունների ձեռքբերումը Գոհար Կոստանյանի համար, հաճա՞խ եք մասնակցում դասընթացների, ուսումնասիրում նոր ծրագրեր ու ձեռնարկներ։
– Կարծում եմ՝ մեր գործունեության համար տեղում դոփելը՝ չկարդալը, նորությունների համար բաց չլինելը, կնշանակի մասնագիտական ինքնասպանություն: Դրա համար առաջին իսկ հնարավորության դեպքում մասնակցում եմ մասնագիտական վերապատրաստման դասընթացների: Իսկ մասնագիտական ձեռնարկներն ու ծրագրերը աննկատ շրջապատում են մեզ ամեն քայլին:
– Ինչպե՞ս եք անցկացնում Ձեր ազատ ժամանակը։ Դժվար օրվա ավարտին ի՞նչը կարող է Ձեզ հանգստություն և անդորր պարգևել։
– Ազատ ժամանակն անցկացնում եմ ընտանիքիս հետ, իսկ լավագույն անդորրը պարգևում է ընթերցանությունը:
– Կա՞ գիրք, որը վերընթերցելու պահանջ եք զգացել:
– Րաֆֆու «Սամվելը»։
– Լավագույն ֆիլմը, որ երբևէ դիտել եք։
– Երկուսն են՝ «Աշնան արև» և «Մենք ենք, մեր սարերը»:
– Որո՞նք եք համարում Ձեր ուժեղ կողմերը։
– Առանց հիասթափության՝ ավարտին հասցնել ցանկացած ձեռնարկած գործ, թեկուզ պահանջվեն տարիներ:
– Իսկ թուլություննե՞րը։
– «Ոչ» ասել չկարողանալը։
– Ընկերների դերը Ձեր կյանքում։
– Եթե ունենալ ընկեր՝ եզակի թվով, ապա միայն հոգու ընկեր:
– Երազած աշխատանքը։
– Ես այն ամեն օր կատարում եմ:
– Ի՞նչն եք ամենից շատ արժևորում մարդկանց մեջ։
-Հավատարմությունը՝ խոսքին, գործին, մարդկանց:
Լուսանկարները՝ Գոհար Կոստանյանի անձնական արխիվից
Զրուցեց Շուշան Շահվերդյանը