Համալսարանական փորձառությունից դեպի աշխատանք… Մարիամ Հարությունյան

Համավարակ, հեռավար դասեր ու քննություններ. 2020 թվականին իմ համալսարանական կյանքը նկարագրելու համար այս երեք արտահայտությունը թերևս բավական է:

Եկեք խոստովանենք, որ կյանքի այս փուլում շատերս մոտիվացման խնդիրներ ունեցանք, և ես նույնպես մի պահ միացել էի մոտիվացիա փնտրողներին: Բարեբախտաբար, վրա հասավ անցանց դասապրոցեսում ներգրավվելու ժամանակը (թեկուզ, կրկին իմ սիրելի քաղաքից բաժանվելու գնով): Նոր մոտիվացիայի աղբյուր դարձավ համալսարանիս կողմից կազմակերպված առարկայական փորձառությունը: Դե, իսկ ցանկացած փոփոխություն իր հետ բերում է նոր մարտահրավերներ ու հաջողություններ։ Իսկ այժմ հաջողության մասին՝ ավելի մանրամասնորեն…

Ես Մարիամ Հարությունյանն եմ, 22 տարեկան։ ՀՊՏՀ մարքեթինգի և բիզնեսի կազմակերպման ֆակուլտետն ավարտել եմ գերազանցությամբ։ Եվ վստահաբար կարող եմ ասել, որ համալսարանի և մասնագիտության ընտրությունը եղել է իմ կյանքի ամենակարևոր և ճիշտ որոշումներից մեկը։  Բանիմաց դասախոսների շնորհիվ ստացել եմ աշխատաշուկայի պահանջներին համապատասխան գործնական  և տեսական hարուստ գիտելիք։  

 Բակալավրի կոչում ստանալուց հետո որոշեցի մարքեթինգի ոլորտում ստացածս գիտելիքը լրացնել և խորացնել մագիստրատուրայում՝ տեղեկատվական տեխնոլոգիաները բիզնեսում մասնագիտությամբ՝ համոզված լինելով, որ այդ երկուսի միաձուլումն ավելի մեծ հեռանկարներ կբացի իմ առջև։ Ի սկզբանե մագիստրոսական այս ծրագիրն ուշադրությանս կենտրոնում էր՝ որպես արդիական ու զարգացման հեռանկարներ խոստացող: Բացի դրանից, տեղեկացա, որ դասերը կազմակերպվելու էին երեկոյան ժամերին, և աշխատանքի հետ համատեղումը լրացուցիչ խնդիրներ չի ստեղծի: Հետևաբար, երկար չերկմտեցի ու շտապեցի դիմում ներկայացնել։ Եվ արդյունքը՝ ահավասիկ…

Տեղեկատվական տեխնոլոգիաները բիզնեսում մագիստրոսական ծրագրում մի շարք առարկաներ ուսումնասիրելիս, գիտելիքը է´լ ավելի ամրապնդելու նպատակով, կազմակերպվում է առարկայական փորձառություն։ Նախապես, փորձառության վայրի ընտրության համար մեզ ներկայացրեցին մի քանի կազմակերպություն՝ ընձեռելով ուսումնասիրելու և առավել նպատակահարմար տարբերակ ընտրելու հնարավորություն։ Այդ շարքում ինձ ծանոթ կազմակերպություն չգտա և շարունակեցի հետաքրքրվել (որպես մարքեթոլոգ ձևավորած բնավորությանս համաձայն), ուսումնասիրեցի՝ ինչ գործունեություն են ծավալում, որտեղ են գտնվում և մի շարք այլ մանրամասներ։ Ընտրությունս կանգ առավ «Էֆ Նեթ» ընկերության վրա։ Իրականում, հեռանկարային պլաններ չունեի, բայց առաջին իսկ օրվանից շատ հետաքրքիր և բովանդակային փորձառություն ունեցա։ Տարբեր բաժիններով անցնելով՝ ծանոթացա ընկերության գործունեությանը, իսկ ավարտից հետո ինձ հոգեհարազատ դարձած մասնագիտությամբ աշխատելու անակնկալ առաջարկ ստացա։ Իհարկե, խոսքը մարքեթինգի մասին է։ Կարծում եմ՝ ոգևորությանս աստիճանը և մոտիվացիայիս վերելքը պատկերացնելու համար մեծ ջանքեր չեն պահանջվի:

Մասնագիտական ոլորտում ինձ գտնելու և առաջ շարժվելու հնարավորության համար անչա՜փ շնորհակալ եմ իմ ՀՊՏՀ-ին։ Համալսարանի ողջ աշխատակազմը մեզ` ուսանողներիս միշտ մոտիվացրել է՝ ունենալու պրոակտիվ ու ստեղծագործ մտածելակերպ։ Միշտ ներգրավված ենք եղել տարբեր ծրագրերում, ինչպես նաև մասնակցել ենք բուհի համար կարևոր որոշումների ընդունմանը, ինչը մեծացնում է ուսանողների պատասխանատվությունը և, իհարկե, հոգատարությունը սիրելի համալսարանի նկատմամբ։

Ինձ համար ամենաթանկ ռեսուրսները գիտելիքն ու ժամանակն են։ Կրթություն ստանալով Հայաստանի պետական տնտեսագիտական համալսարանում՝ ստացել եմ տեսական ու գործնական որակյալ գիտելիք, ինչը նշանակում է, որ ժամանակս ծախսել եմ արդյունավետորեն։ Անվերջ շնորհակալ եմ քեզ, ի´մ ՀՊՏՀ…

Որպես հավելում. երբ քեզ հնարավորություն է տրվում, պետք է այն օգտագործես լիարժեքորեն, քանի որ հակառակ դեպքում կարող է այլևս չտրվել…  և կարող է քեզ հետ մնալ չարածի ափսոսանքը։

Բաց մի´ թող քո հնարավորությունը…

Մարիամ……..

Հուշապատում. Ղազարյան Սամո

ՀՊՏՀ ՀԵՐՈՍՆԵՐԻՑ, ՀԱՂԹԱԾ ՏՂԵՐՔԻՑ մեկը…

Կան մարդիկ, ովքեր մեր կյանքում պատահական ծանոթներ չեն։ Նրանցից շատերը մեզ համար վեհ գաղափարներ կրելու օրինակ են: Նրանք հայացքներ են ձևավորում, ինչ-որ մի փուլում առօրյայիդ, հիշվող ակնթարթներիդ մասնիկը դառնում…

Մեզանից յուրաքանչյուրի շրջապատում էլ կան (եղել են) մարդիկ, որոնց մասին խոսելիս, նրանց նկարագրելիս ինչ-որ մի բան անընդհատ կիսատ է թվում… Չէ՛, պատճառն ընթերցասեր չլինելն ու հարուստ բառապաշար չունենալը չէ։ Պատճառը հենց նա է, ում մասին ուզում ես խոսել։ Նրա տարբերվող տեսակը, նուրբ ու չափազանց բարի ներաշխարհը նկարագրելու համար բառերը պարզապես չեն բավականացնում…

Continue reading “Հուշապատում. Ղազարյան Սամո”

Կոչ արթնության. Մարիամ Նիգոյան

Ես Մարիամ Նիգոյանն եմ, սովորում եմ տնտեսության կարգավորման և միջազգային տնտեսական հարաբերությունների տնտեսագիտություն մասնագիտության 1-ին կուրսում:

Այստեղ՝ սիրելի համալսարանում, ծանոթացա ինձ համար շատ հետաքրքիր մի աշխարհի հետ ու որպես այս ջերմ ընտանիքի մի մասնիկ՝ բացեցի վարագույրն ու ներս թափանցեցի՝ խորապես ուսումնասիրելու …. 7 ամսվա ուսումնասիրությունները ցույց տվեցին, որ լավագույն համալսարանը հոգին թևերով է օժտում, խթանում է երևակայության թռիչքը, մարմնավորում միտքը….

Continue reading “Կոչ արթնության. Մարիամ Նիգոյան”

Հուշապատում. Հայկ Արշակյան

Եթե երբևիցե քայլել եք Ժողի միջանցքով ու պատահաբար տեսել շատ «սԾիլնի» (ինչպես ինքը կասեր), «մինաԾյուրնի» ու մշտապես կոկա-կոլան ձեռքին՝ անծանոթ երիտասարդի, ուրեմն գտնվել եք կառավարման ֆակուլտետում, իսկ Ձեր կողքով հենց այդ պահին անցել է ՈԻԽ-ի կամ КВН-ի Հայկոն… 

Continue reading “Հուշապատում. Հայկ Արշակյան”

Մեր ուսանողները. Հռիփսիմե Առաքելյան

ՏՏ-ն բիզնեսում մագիստրոսական ծրագիրը կամրջեց իմ ուղին բուհից աշխատաշուկա

Ես Հռիփսիմե Առաքելյանն եմ, տեղեկատվական տեխնոլոգիաները բիզնեսում մագիստրոսական ծրագրի առաջին կուրսի մագիստրանտ: Ցանկանում եմ իմ կարծիքն արտահայտել այս նոր մագիստրոսական ծրագրի, ընձեռած հնարավորությունների մասին և հավելել իմ հաջողության պատմությունը:

Continue reading “Մեր ուսանողները. Հռիփսիմե Առաքելյան”

Հուշապատում. Սերյոժա Ղուկասյան

2020 թվական…

Հայոց նորագույն պատմության ամենածանր էջերից մեկը, որը թերթելն անհնար է առանց արցունքների…

Սերյոժա Մամիկոնի Ղուկասյան՝ ծնված 1996 թվականի հոկտեմբերի յոթին, հասարակ ու հատուկ մի անձնավորություն։ Հասարակ, որովհետև նա իրեն ոչ մեկից վեր չէր դասում, իսկ հատուկ, որովհետև նա հատուկ էր իր տեսակով, իր մարդ տեսակով։

 Սոժին (այդպես էինք դիմում իրեն ընկերներով) ճանաչում էի դեռ փոքր հասակից՝ դպրոցից։ Չնայած նա մեծ էր ինձանից երեք տարով, սակայն ընկերացել էինք, իսկ ընկերությունն ավելի ամրացավ, երբ միասին համալսարան ընդունվեցինք: Դրա մասին՝ քիչ ուշ… Սերոժը թե՛ դպրոցում, և թե՛ համայնքում, միշտ աչքի է ընկել իր դաստիարակությամբ, խելացիությամբ և հավասարակշռությամբ։ Նա միշտ լավ օրինակ է եղել բոլորիս համար։

Continue reading “Հուշապատում. Սերյոժա Ղուկասյան”

Մեր շնորհալիները. Լուսյա Մանուչարյան

…. և ինչ-որ անգամ եթե տեսնես, որ ծառերը ծաղկեցին հենց այն ժամանակ, երբ լուսինն ու արևը նկատեցին իրար, իմացիր, որ դա իմ տողերի ծնունդն է սպասված։

  Բարև, ընթերցո´ղ, ստանդարտներից դուրս՝ մտքերից կախված, ես ստեղծագործում եմ։ Արի ծանոթանանք՝ ես Լուսյան եմ, ով անասելի շատ սիրում է գարունը, աշունը, ամառն ու ձմեռը ու հատկապես դրանցում եղած՝ ներկապնակով ներկած գույները բազում։ Հաա՜, մոռացա ասեմ՝ դրանցից ստացած մուսան էլ եմ շատ սիրում։

Continue reading “Մեր շնորհալիները. Լուսյա Մանուչարյան”

Բարև սեր իմ․․․

Նամակ Հայկ Ասատրյանին

Բարև սեր իմ…

քեզ շատ նամակներ չեմ գրի, ուզում եմ հանգիստ լինես, հանգստանաս աշխարհից…

Հայկ կոտրվել եմ…թույլ եմ, անասելի թույլ…

ուղղակի ուզում եմ շնորհակալ լինել…ամեն պահի համար, ամեն բառի ու ժպիտի համար, քո տեսակի, մտքերի, քայլերի, Քեզ համար, որ թույլ ես տվել Քեզ սիրել…

Continue reading “Բարև սեր իմ․․․”

Մեր շնորհալիները. Աստղիկ Նիկողոսյան

Ողջույն, ես Աստղիկն եմ, մի խենթ աղջիկ, որ մի օր այնքա~ն հոգնեց մտքերի հետ կռիվ տալուց, որ որոշեց նրանց հետ պայքարելու այլ մեթոդ փնտրել: Ու գտավ: Նրանց թղթին հանձնելով` պայքարի համար այլ հավասար պայմաններ ստեղծեց ու էլի ոչ ոքի խաղաց: Դե  իսկ ի՞նչ խաղ`  առանց կողմերի անունների. մի կողմում ես էի` Աստղիկը, մյուսում` բառախաղի արդյունքում առաջացած Նիկասը: Բայց անկախ ամեն ինչից, արդյունքը միշտ ոչ ոքի էր.  ինքդ քեզ հաղթել կամ պարտվել չես կարող, չէ՞:  Իսկ հիմա սիրով Ձեզ եմ ներկայացնում այդ պայքարի արդյունքում ծնված մի քանի ստեղծագործություններ:

Continue reading “Մեր շնորհալիները. Աստղիկ Նիկողոսյան”

Մարքեթինգի Հարութը…

Պատերազմն էլ իր ազգի մեջ

Հայը հային կսպանի, տե՛ս,

Երբ թշնամին վայրագ է, էհ՜…                         

                Հարութ Արտակի Հովհաննիսյան

Երբեք չեմ ներելու 2020-ին՝ ինձնից իմ ամենահարազատին տանելու համար:

Հարութի հետ սովորել ենք նույն կուրսում: Հենց առաջին օրվանից էր տպավորվել. ամեն օր մի տարբերվող վերնաշապիկով գալիս էր ու ակտիվ մասնակցում բոլոր դասաժամերին: Իր առջև նպատակ ուներ, որ պիտի մինչև բանակ գնալը բարձր գնահատականներ ստանա, որ վերադառնալուց հետո անվճար սովորի:

Երբ դասի զանգը հնչում էր, ու ես լսարանի ուղղությամբ չէի գնում, միանգամից գալիս էր, որ բարկանա: Միշտ ասում էր. ‹‹Արի´, նստի´ր դասի, հետո կասես՝ մեկը չկար՝ տար գլխիս, քանի կամ, ես եմ էդ մեկը››:

Continue reading “Մարքեթինգի Հարութը…”